Ανεξάρτητα από το τι θα κάνει ο Αρης στο φινάλε της χρονιάς και αν τελικά θα καταφέρει να πάρει το ένα από τα δύο εισιτήρια που είναι ακόμα ανοιχτά για την Ευρώπη, αυτό που αποδεικνύεται είναι πως η διοίκηση έπραξε σωστά και την κατάλληλη στιγμή για να βάλει και πάλι στο κόλπο την ομάδα. Εκεί που όλα έδειχναν να είναι χαμένα για τους Κιτρινόμαυρους, σε μια περίοδο που χάθηκε το Κύπελλο, που δεν ήταν ξεκάθαρο τι θα γίνει με την επιστροφή των βαθμών και που η ομάδα στο γήπεδο δεν απέδιδε όπως όλοι περίμεναν, αποφάσισε ο Καρυπίδης να αλλάξει τον Μάντζιο. Και να ψάξει να βρει μια λύση που και γρήγορα θα λειτουργούσε και προοπτική για το μέλλον θα είχε.

Δεν πήγε, δηλαδή, στη λογική να… κάψει τη φετινή σεζόν με σκοπό να σώσει την επόμενη, ούτε το αντίθετο. Να τα δώσει όλα δηλαδή φέτος και του χρόνου… βλέπουμε.

Γνώριζε εκ των προτέρων πως η επιλογή του Μπούργος θα άλλαζε την ομάδα κυρίως όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι, εκεί που φαινόταν να υπάρχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Και μαζί μ’ αυτό θα άλλαζε και το αγωνιστικό. Η εικόνα του Αρη από την έλευση του Μπούργος και μετά δεν έτυχε… πέτυχε. «Ξεκλειδώθηκαν» παίκτες που έμοιαζαν να παίζουν μέσα στην πίεση. Ο Ιτούρμπε, ο Καμαρά, ο Πάλμα που πέτυχε το πρώτο του γκολ στο ΟΑΚΑ, ο Μαντσίνι.

Και βρήκε ο Αρης πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να απειλεί την αντίπαλη ομάδα. Το παράδειγμα των στημένων φάσεων είναι ένας απ’ αυτούς. Σπανίως κατάφερνε να βρει φάσεις μέσω αυτών, συμβαίνει το αντίθετο πλέον. Ο Αρης με τον Μπούργος έχει πετύχει δέκα γκολ στα τελευταία επτά παιχνίδια του. Τα τελευταία δέκα γκολ που είχε πετύχει με τον Ακη Μάντζιο ήταν σε 14 παιχνίδια. Η διαφορά είναι εμφανέστατη.