Εχουν περάσει ακριβώς 26 χρόνια. Πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα. Ηταν Μεγάλη Πέμπτη του ’96, ο κόσμος σχετικά άμαθος τότε από να παρακολουθεί  αθλητικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των εορτών, ήταν στις εκκλησιές ανά την Ελλάδα. Κι όμως, κάποιοι έδιναν τη μάχη τους για το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, την παρθενική Ευρωλίγκα της ομάδας. Ηταν τα παιδιά του Τριφυλλιού και «η κούπα στο Παρίσι» πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φίλων της ομάδας. Ναι, σαν… χθες μοιάζει η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής από τον Παναθηναϊκό με το 67-66 απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Ενας άθλος. Το τρέξιμο – σπρίντερ του Βράνκοβιτς που έδειχνε να αποφεύγει κάθε εμπόδιο στο διάβα του, η τάπα στον Μοντέρο, οι φωνές ορισμένων πως δεν ήταν… ακριβώς τάπα και οι κραυγές άλλων πως ο παίκτης έκανε βήματα, αδύνατο να ξεριζωθούν από τη μνήμη. Οπως και ο γαλαξίας των αστέρων που είχαν οι Πράσινοι εκείνα τα χρόνια της μπασκετικής αθωότητας. Ο Ντομινίκ με τους 16 πόντους στον τελικό, ο Φράνκι με τους 17, ο Γιαννάκης της πλούσιας εμπειρίας με τους εννιά, ο Οικονόμου που έβαλε 10 και ο… έκτος παίκτης, ο Τζανής Σταυρακόπουλος που συνεισέφερε πολλά με τους εννιά που σημείωσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή