Υπερτονίζοντας την κατά Duverger σχέση των κομμάτων με τους δημοκρατικούς θεσμούς, μια σχέση συν- και αλληλο-διαμόρφωσης, θα μπορούσε κανείς να μετρήσει την ποιότητα της δημοκρατίας μας στην ποιότητα των κομματικών σχηματισμών ως ιδεολογικές κοινότητες και οργανωτικούς σχηματισμούς. Υπό αυτή την προσέγγιση, οι συνεδριακές διαδικασίες, η ζωογόνος δύναμη των κομμάτων, εκτός από γοητευτικές για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, στελέχη, μέλη, sympathisants και ψηφοφόρους, αποτελούν και εκκλήσεις της ίδιας της δημοκρατίας για ανανέωση και ενσωμάτωση της καθεμιάς εποχής, όχι με την έννοια της ευκαιριακής πραγματικότητας, της μόδας, αλλά της τρέχουσας κουλτούρας, των κοινωνικών αιτημάτων, των μεγάλων προσδοκιών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή