Μπορώ να δω πολλά όνειρα και να τα θυμάμαι όλα. Αυτό είναι ένα αγαπημένο μου όνειρο. Είμαι σε μια καρέκλα καφενείου στη NASA, είναι γύρω μου πολύς κόσμος, επιστήμονες, αστροναύτες, και ενώ συζητούν όλα αυτά που δεν καταλαβαίνω τους λέω «καλά εσείς φτιάχνετε πυραύλους, πράγματα, διαστημόπλοια για να φεύγουν εκτός Γης, ενώ εγώ κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω»… Και τότε η καρέκλα καφενείου ξαφνικά αρχίζει να εκτοξεύεται, ανεβαίνω, ανεβαίνω, ανεβαίνω, περνάω την ατμόσφαιρα της Γης και ξαφνικά βρίσκομαι σε τροχιά, μπροστά μου είναι ένας πλανήτης, νομίζω είναι ο Κρόνος, και ακούω έναν ήχο μεταλλικό σαν να βρίσκομαι μέσα σε μεταλλείο, σε εργοστάσιο. Είναι πολύ πυκνός ο αέρας και έχω μπροστά μου τον Κρόνο και είμαι μέσα σε όλο αυτό το πλανητικό σύστημα και τέλος πάντων γυρίζω, επιστρέφω κάποια στιγμή και θέλω να ξανανιώσω το ίδιο, εννοώ να επαναλάβω την ίδια αίσθηση. Εννοώ ότι αυτή η αίσθηση μέσα, μέσα στον πυκνό αέρα, είναι από τα πιο ιδιαίτερα πράγματα που έχω νιώσει. Είναι πολύ δύσκολο να το μεταδώσω. Αυτός ο ήχος έμοιαζε σαν να είμαι μέσα σε ένα μηχανουργείο. Ενα μηχανουργείο όπου θα ήθελα να βρεθώ πάλι εκεί. Νομίζω ότι ήταν πολύ ιδιαίτερο αυτό που ένιωσα, το θυμάμαι πολύ ζωντανά και δεν ξέρω αν οι λέξεις αρκούν για να το μεταφέρουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή