Πριν από λίγα χρόνια κάποιοι καθηγητάδες, που σπούδαζαν με έξοδα του έλληνα πολίτη στο εξωτερικό, αρθρογραφούσαν και έκαναν καριέρα σε ξένα πανεπιστήμια, διατυπώνοντας την άποψη πως δεν υπήρξε ποτέ ελληνικό έθνος, παρά μια τεχνητή τάχα μου οντότητα που μιμήθηκε μόδες της ευρωπαϊκής ιστοριογραφικής «μόδας». Πώς, όμως, να τολμήσουν να αρνηθούν τα κείμενα αιώνων μετά την Αλωση που μιλούσαν και θεμελίωναν τη συνείδηση πάνω στην ιστορία του Γένους. Και βέβαια η έννοια του Γένους έχει να κάνει με το ρήμα «γίγνομαι», όχι «γεννώ», που είναι μια ενέργεια που αναφέρεται σε μια διαρκή εξέλιξη, πορεία προς την ωριμότητα. Και αυτό στους λαούς δεν έχει όρια ως προς τον σκοπό, αλλά μια συνεχή προσπάθεια αναζήτησης της ουσίας της υπάρξεως και της δημιουργίας μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων που υπακούουν στον αρχαίο κανόνα για λαούς που έχουν το όμαιμον, το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον και την κοινή ιστορία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή