Ας δούμε τα πράγματα με μια περισσότερο ψύχραιμη ματιά. Οταν ανέλαβε πόστο διοικητικό ο Διαμαντίδης στον Παναθηναϊκό, τι ακριβώς ήταν; Ενας άπειρος που δεν ήθελε να κάνει καριέρα παράγοντα αλλά δέχθηκε τη θέση και εντέλει κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Για την ιδιοκτησία ήταν κάτι σαν σανίδα σωτηρίας, ένα σωσίβιο αν προτιμά κάποιος ώστε να πιαστεί. Και ο κόσμος αντιμετώπισε τον άλλοτε εμβληματικό παίκτη της ομάδας στη λογική «να ένας να ακουμπήσουμε συναισθηματικά». Κοντολογίς, η επιλογή του 3D βόλευε, εξυπηρετούσε τους πάντες. Δεν είχε κανένας αντίρρηση για τη χρησιμότητά του εκείνες τις δύσκολες στιγμές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή