Με την έναρξη του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, στο Τάε Κβον Ντο, ξεκινάει η άνοιξη των συνεδρίων. Τα τρία κόμματα που εναλλάχθηκαν στην εξουσία τα τελευταία δέκα χρόνια καταφεύγουν και πάλι στη βάση τους, για να διαμορφώσουν το πρόγραμμα με το οποίο θα διεκδικήσουν την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος στις επόμενες κάλπες.

Η συγκυρία δεν είναι εύκολη για κανέναν από τους τρεις. Η Ελλάδα βρίσκεται, για άλλη μια φορά, σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή, μετά από δύο διαδοχικές κρίσεις που συνεχίζουν να καθορίζουν την καθημερινότητα των πολιτών. Οι πολιτικές δυνάμεις που θα αναλάβουν να σηκώσουν το βάρος των ευθυνών, οι ίδιες δυνάμεις που φιλοδοξούν να ηγηθούν την επόμενη μέρα, πρέπει να δείξουν από σήμερα (που οι εκλογές μοιάζουν ακόμα μακριά) ότι έχουν πάρει τα μαθήματά τους και δεν θα επαναλάβουν τα λάθη τους. Οι ευθύνες τους βαραίνουν είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, γιατί η συναίνεση χρειάζεται πάντα διάθεση από όλες τις πλευρές.

Ακόμα κι αν τα έχουμε συνηθίσει ως τέτοια, τα συνέδρια δεν είναι αφετηρίες παραπολιτικής, δεν θα έπρεπε να χρησιμεύουν αποκλειστικά για ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών. Αντιθέτως, μπορούν να λειτουργήσουν ως βατήρες παραγωγής ουσιαστικής πολιτικής, με συγκεκριμένες προτάσεις και διακυβεύματα, μακριά από τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία που ταλαιπώρησαν τη χώρα στο πρόσφατο παρελθόν. Η ώθηση που μπορούν να δώσουν τα συνέδρια είναι η ευκαιρία για την ουσιαστική ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος της χώρας. Οι προσδοκίες των πολιτών δεν είναι υψηλές, όμως τα αφτιά είναι πάντα ανοιχτά.