Ο ήχος από τα ζάρια είναι το μοναδικό πράγμα που ακούγεται εκείνο το μεσημέρι του Σαββάτου στο καφενείο. Η συγκεντρωμένη παρέα είναι απορροφημένη στο τάβλι. Ούτε που έχει πάρει χαμπάρι πως η ώρα πήγε δύο και μισή, το παιχνίδι είναι απολαυστικό και οι παίκτες ξέρουν να παίζουν. Κάθονται στο καλό τραπέζι ακριβώς κάτω από δύο παλιές κορνίζες, μια του Ανδρέα και μια του Λευτέρη, που μοιάζουν κι αυτοί να παρατηρούν με ενδιαφέρον νικητές και ηττημένους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή