Οσο το Ελιζέ δημοσίευε ασπρόμαυρες φωτογραφίες ενός αξύριστου κουρασμένου προέδρου, που εργαζόταν για να σώσει την Ευρώπη απ’ τον πουτινικό αυταρχισμό, η Μαρίν Λεπέν επισκεπτόταν τη μία μετά την άλλη μικρές επαρχιακές πόλεις για να χτίσει το προφίλ της πολιτικού η οποία δεν αδιαφορεί για τις καθημερινές αγωνίες του εκλογικού σώματος. Σε κάθε αγορά που περιόδευσε φόρεσε το προσωπείο της ενσυναίσθησης για να υποσχεθεί ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον, όχι ένα χωρίς μετανάστες στους γαλλικούς δρόμους. Η μέθοδός της κατέχει περίοπτη θέση στα εγχειρίδια του λαϊκισμού. Το γεγονός όμως ότι απέδωσε τόσο ώστε να τη βάλει στον δεύτερο γύρο με αξιώσεις επιβεβαιώνει πόσο ευάλωτες παραμένουν οι δυτικές δημοκρατίες απέναντι στους λαϊκιστές. Η λεπενική επιτυχία θύμισε ότι η απειλή εκείνων που υπόσχονται εύκολες λύσεις στα προβλήματα μιας σύνθετης πραγματικότητας ενδέχεται να επιστρέψει στην Ευρώπη, παρότι οι μνήμες από την εποχή που κυριαρχούσαν στην πολιτική της σκηνή δεν είναι μακρινές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή