«Πίστη και ηθική» είναι ο άξονας του θεματικού αφιερώματος στο έκτο τεύχος του τετραμηνιαίου περιοδικού «Ανθρωπος», το οποίο διευθύνει ο Μιχάλης Πάγκαλος. Μια σχέση την οποία προσεγγίζουν από διαφορετικό πρίσμα ο ίδιος ο διευθυντής του εντύπου (στο «Καντ και Λεβινάς: πίστη και ηθική πράξη»), ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, που θέτει και το γενικό φιλοσοφικό πλαίσιο, η Μαρία Βενιέρη («Ηθική και θρησκεία στον Βιτγκενστάιν»), ο π. Ευάγγελος Γκανάς στη σύντομη εξιστόρηση της ιστορικής σχέσης που μαρτυρά ο τίτλος, ο Γιάννης Μπέκος («Η πολιτεία της πίστεως: μια ιστορία γνώσης»), ο Αγγελος Γουνόπουλος («Η “ηθική της ευθύνης” του Μπονχαίφερ και η “ηθικοπολιτική αγάπη” της θεολογίας της απελευθέρωσης»), ο Γιώργος Κρανιδιώτης («Θρησκεία και ηθική στον ύστερο Φίχτε»). Τα ονόματα των στοχαστών που αναφέρονται προδιαθέτουν για μια απαιτητική όσο και δημιουργική ανάγνωση των επιμέρους θεματικών. Θα αδικούσαμε, ωστόσο, και το δεύτερο κομμάτι του περιοδικού με τις βιβλιοκρισίες, τα κριτικά σημειώματα, τις μεταφράσεις (όπως το β’ κεφάλαιο από το μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι «Δυο γαλάζια μάτια») κ.ά. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το σημείωμα του Γιάννη Μουζά για την «κρυφή νόσο» του μπαρμπα-Στέργιου στους «Φιλόστοργους» του Παπαδιαμάντη, την οποία επισημαίνει στην εισαγωγή των «Αθηναϊκών» (ΜΙΕΤ, 2020) ο Σταύρος Ζουμπουλάκης. Ο Μουζάς ερευνώντας καταλήγει θυμίζοντας πόση σημασία έχει ο άτυπος «διάλογος» αναγνωστών και εντύπων: «Η πάθηση… είναι με βεβαιότητα μια παραμελημένη κήλη του κοιλιακού τοιχώματος, μια βουβωνοκήλη με μεγάλο κηλικό σάκκο που το περιεχόμενό της είναι υλικό της κοιλιακής κοιλότητας… Για να είναι ιδιαίτερα ογκώδης, όπως στην περίπτωση του μπαρμπα-Στέργιου, η κήλη πιθανότατα επεκτείνεται -όπως συμβαίνει σε παραμελημένες κήλες- προς το δεξιό ή το αριστερό όσχεο. Είναι δηλαδή μια “οσχεοβουβωνοκήλη” ή “οσχεοκήλη”».