«Πανηγύρι» ή κάτι παραπάνω;

^«Ακουσε κανείς τον Τσίπρα; Είπε τίποτα καλό;» ήταν η ερώτηση που έπεσε στο χαλαρό τραπέζι με τους μεζέδες μιας παρέας 40άρηδων. Η κουβέντα δεν τράβηξε πολύ και επικεντρώθηκε κυρίως σε σχολιασμό γύρω από ατάκες – όσα παλιά ή πιο φρέσκα ακούστηκαν από τα συριζαϊκά χείλη στον χώρο του Τάε Κβον Ντο. Για «τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα», για «συζύγους της εξουσίας και εραστές της Δικαιοσύνης», για τον «κατήφορο» και τη «χειρότερη κυβέρνηση της Δεξιάς». Εντάξει, κομματικό συνέδριο χωρίς συνθήματα, δίχως συσπειρώσεις, επαναπροσεγγίσεις, τόνωση ηθικού και άλλα σχετικά δεν γίνεται. Συνθήματα ακούστηκαν άλλωστε και από το γαλάζιο αντάμωμα στην Κρήτη. Το ερώτημα είναι εάν μια χούφτα εμπνευσμένων ή μη φράσεων μαζί με μια διάθεση παροχολογίας ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης («οι δεσμεύσεις μας δεν είναι παροχολογία» θέλησε πάντως να διευκρινίσει ο αρχηγός του κόμματος) εξακολουθούν να αρκούν και κυρίως το αν και πόσο περνούν αποτελεσματικά σε μια  κοινωνία, η οποία, κουρασμένη και δυσκολεμένη από απανωτές κρίσεις, παλεύει κάθε φορά να σηκώσει κεφάλι. Θα φανεί προσεχώς μέσα από τον απολογισμό που – υποθέτουμε – θα κάνει προσεκτικά ο μηχανισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και μέσα από τα επόμενα βήματα και την τακτική της. Η σκυτάλη ήδη πέρασε στη ΝΔ και στο Κίνημα Αλλαγής, που ετοιμάζονται για τις δικές τους κεντρικές μαζώξεις. Και το ερώτημα θα τεθεί και για εκείνους – πρωτίστως δε για το κυβερνών κόμμα: Θα επιλέξουν ένα ακόμα «πανηγύρι» σε κλίμα συσπείρωσης και χειροκροτημάτων με μπόλικη παροχολογία αγωνιώντας για τις προκλήσεις τις κάλπης ή θα επιδιώξουν και κάτι παραπάνω; Θέλουν ένα (αναγκαίο, σίγουρα) ζέσταμα της βάσης τους ή περισσότερο ανοιχτό προβληματισμό, θεματικά τραπέζια και συζητήσεις σε βάθος για όσα απασχολούν αληθινά την πλειονότητα;