Το «Stabat mater» του Ροσίνι

Από μια άποψη, η εμπειρία είχε ξεκινήσει πριν από τις 19.40, οπότε ξεκίνησε η συναυλία. Η πρώτη εικόνα την οποία αντικρίσαμε οι πάνω από 400 θεατές στον καθολικό ναό του Αγίου Διονυσίου ήταν η ουρά που «περικύκλωνε» το κτίριο. Οι σκέψεις είναι αυθόρμητες εκείνη τη στιγμή: η ελεύθερη είσοδος αποτελεί εγγύηση ακόμη και για «δύσκολα» είδη, όπως η λατρευτική μουσική του 13ου αιώνα (ίσως εδώ μάλιστα να έπρεπε να υπάρχει η πρόβλεψη του δελτίου προτεραιότητας, καθώς η χωρητικότητα συμπληρώθηκε γρήγορα). Κάτι τέτοιο δεν ακυρώνει πάντως την πρωτοβουλία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η οποία ενεργοποίησε από προχθές μέχρι σήμερα χώρους που παρέμεναν άγνωστοι ή «μεταβατικοί» μέσα στον ιστό της πρωτεύουσας. Επιβεβαίωσε με αυτόν τον τρόπο τον άτυπο κανόνα στην παραγωγή πολιτισμικών εμπειριών, που αποτελεί και το ζητούμενο στις λεγόμενες περιόδους κρίσης.