Πίσω από τον Επιτάφιο

Στο προηγούμενο επεισόδιο, δηλαδή το περασμένο Σάββατο, πετύχαμε τον άνθρωπό μας στο μετρό, να κατεβαίνει για αρνί στη Βαρβάκειο. Και έτσι όπως τον βρήκαμε χαλαρό, τρυπώσαμε στο μυαλό του και καταλάβαμε ότι βλέπει το Πάσχα ως θέαμα, ως μία τεράστια παράσταση με πρωταγωνιστή τον Ιησού, Ρωμαίους, ήρωες της Βίβλου και όλους εμάς ως κομπάρσους. Μάθαμε επίσης ότι δεν του αρέσει το Πάσχα στο χωριό. Ωστόσο, μην έχοντας άλλη επιλογή, θα φόρτωνε σύζυγο, δύο παιδιά και ένα αρνί στο αυτοκίνητο με προορισμό την ετήσια καταναγκαστική οικογενειακή συγκέντρωση. Βέβαια ενίοτε παρεμβάλλεται και καμιά κηδεία, αλλά τότε τα πράγματα είναι εύκολα, χωρίς ασπασμούς, χωρατά και πολιτικές κουβέντες. Βρισκόμαστε, λοιπόν, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, έξω από την εκκλησία του χωριού, λίγο πριν ξεκινήσει η περιφορά του Επιταφίου. Και είναι όλοι εκεί, όπως το θυμάται από παιδί. Oι ίδιοι άνθρωποι με διαφορετικά πρόσωπα. Ασφαλώς έχουν αλλάξει πολλά. Χμ, μπορεί και όχι. Ισως να παίρνουν άλλο σχήμα. Στα δικά του χρόνια η εκκλησία ήταν η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης της εποχής. Το Facebook των ’70ς και των ’80ς. Ηθελες να δουν εσένα ή τα καινούργια σου ρούχα; Πήγαινες στην εκκλησία. Ηθελες να φλερτάρεις ή να κάνεις ένα απλό friend request; Από νωρίς στην εκκλησία. Τότε για να πάρεις ένα like ή μια καρδούλα έπρεπε να γίνεις παπαδάκι ή μυροφόρα. Τώρα βλέπει τα παιδιά να βγάζουν selfie μπροστά στον Επιτάφιο. Ζηλεύει την ελευθερία τους.