Είναι περίεργο το Πάσχα αυτό. Σαν να υπάρχει μια αμφίβολη θρησκευτικότητα, που αιωρείται μακριά από τα πράγματα. Ενα είδος «αποκλεισμένης» πίστης. Την εξωθεί ίσως η παράταση ενός πνιγηρού αισθήματος δυστυχίας, αντί να την έλξει ως ίαμα. Η πίστη σαν να έχει σταματήσει να παρηγορεί. Σαν να βρίσκεται πιο πέρα από εκεί που θες. Είναι σίγουρο ότι η πίστη ήταν πάντα ανυπάκουη. Στην εφηβεία ή την αρχική νεότητα, που αισθάνεσαι αθάνατος, είναι φυσικό. Αλλά και στο γήρας, έχει αρχίσει να χάνει από τους πλαστικούς χειρουργούς ή τους γεροντολόγους. Συντελείται μια «εξαγορά» της αθανασίας, μέσα από ενέσιμα θαύματα, BTX.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή