Οταν επί δεκαετίες πριν από την έλευση Ερντογάν στην εξουσία η Τουρκία προβαλλόταν ως «δυτικόστροφη» δημοκρατία, οι εκλεγμένες κυβερνήσεις της βρίσκονταν κατά κανόνα υπό καθεστώς «κηδεμονίας» του στρατού. Με ένα πλατύ τμήμα της κοινής γνώμης να θεωρεί τις ένοπλες δυνάμεις στυλοβάτη της χώρας σε κάθε σχεδόν τομέα. Επί ημερών ΑΚΡ, όμως,  απομακρύνθηκε μεγάλος αριθμός στρατιωτικών, με νέους αξιωματικούς και με μικρή σχέση με τους παλαιότερους συναδέλφους τους να καταλαμβάνουν τις θέσεις των τελευταίων. Μια νέα γενιά που θεωρήθηκε στήριγμα της «νέας εποχής», χωρίς, μάλιστα, να τη χαρακτηρίζει η παραδοσιακή εχθρότητα του στρατιωτικού κατεστημένου έναντι των θρησκευόντων μουσουλμάνων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή