«Στίχος και μελωδία γεννιούνται μαζί στον Λοΐζο»

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982 ο Μάνος Λοΐζος άφησε την τελευταία του πνοή στη Μόσχα. Ηταν μόλις 45 ετών αλλά είχε καταφέρει ήδη να παραδώσει 10 δίσκους – θα ακολουθούσαν ακόμα δύο μετά τον θάνατό του – με τραγούδια ανεξίτηλα. Για πρώτη φορά 40 χρόνια μετά παρουσιάζεται σχεδόν το σύνολο του έργου του, 9 από τους 12 κύκλους τραγουδιών του, σε 4 παραστάσεις με τη συμμετοχή των πρώτων ερμηνευτών που βρίσκονται ακόμα σε δημιουργική πορεία, αλλά και νεότερων σημαντικών ερμηνευτών που έχουν συμπορευτεί μέσα στα χρόνια με τα τραγούδια του. Την αυλαία σηκώνει στις 4 Μαΐου στο Θέατρο «Ολύμπια Μαρία Κάλλας» ο Γιώργος Νταλάρας γυρίζοντας τον μουσικό χρόνο πίσω στη δεκαετία του 1970. Ο σημαντικός ερμηνευτής πιάνει τη μουσική ιστορία του Μάνου Λοΐζου σχεδόν από την αρχή και παρουσιάζει δύο εμβληματικούς δίσκους, τις «Θαλασσογραφίες» (1970) και το «Να ‘χαμε τι να ‘χαμε» (1972) και οι δύο σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, αλλά και στιγμές από τον δίσκο «Τα τραγούδια μας» (1976) σε στίχους του Φώντα Λάδη. Κοντά του δύο νεότεροι καλλιτέχνες η Ασπασία Στρατηγού και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, ο οποίος με αυτό το αφιέρωμα εκπληρώνει ένα όνειρο. «Ηθελα να πραγματοποιηθεί εδώ και 35 χρόνια. Αγάπησα τον Μάνο Λοΐζο μέσα από τον Γιώργο Νταλάρα και πάντα ήθελα να τραγουδήσω μαζί του κομμάτια του σπουδαίου συνθέτη». Για τον Κώστα Τριανταφυλλίδη ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά στο έργο του Λοΐζου ήταν η ανατρεπτικότητα. «Κατάφερε μέσα από τα τραγούδια του να περιγράψει την περιπέτεια της ζωής των Ελλήνων, χωρίς χρονικούς περιορισμούς χωρίς αιτίες και αφορμές. Αυτά που έγραψε σχεδόν 50 χρόνια είναι επίκαιρα. Και αυτό το πέτυχε μέσα από την απλότητα η οποία ήταν ουσιαστική και με περιεχόμενο. Και αυτό είναι το απόλυτο ζητούμενο για έναν καλλιτέχνη».