Η βαλκανική πολιτική της χώρας μας φαίνεται να υποφέρει, όπως και η υπόλοιπη εξωτερική πολιτική μας, από χρονοκαθυστέρηση. Υπό το φως του ρευστότερου και πιο επικίνδυνου κόσμου που ανέτειλε με τον πόλεμο της Ουκρανίας, επιβάλλεται η αναθεώρηση αρκετών παραμέτρων της εθνικής στρατηγικής. Ανάμεσά τους και της «ανιδιοτελούς» και αυτόματης συμπόρευσής μας με κάθε ευρωπαϊκή τάση και απόφαση. Ούτε η αναγνώριση του Κοσόβου, ούτε ο προσανατολισμός του αλβανικού κόσμου προς την Τουρκία, ούτε γενικότερα οι νέες διευρύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ προσθέτουν πραγματικά κέρδη στη χώρα μας. Αλλά ούτε καν εξετάζουμε και χρήσιμα «ανταλλάγματα» για όλες αυτές τις συναινέσεις που βιαστικά παρέχουμε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή