Είτε επιστήμονες είτε όχι, όσοι κάνουμε καθημερινά συστηματική χρήση της κοινής λογικής – βάζουμε, με άλλα λόγια, το μυαλό μας να δουλέψει – πατάμε συχνά την μπανανόφλουδα να θεωρούμε ότι και όλοι οι υπόλοιποι λειτουργούν σαν κι εμάς και, όταν ολοφάνερα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, η άρνησή τους βασίζεται σε έλλειμμα πληροφοριών ή/και σε λανθασμένη επεξεργασία των ήδη υπαρχουσών. Εάν το καλοεξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι η αυταπάτη μας (διότι περί αυταπάτης πρόκειται) υποκρύπτει έναν λανθάνοντα οπτιμισμό και πηγάζει από τον αντίστοιχο στις απαρχές του Διαφωτισμού, εκεί προς τα μέσα του 18ου αιώνα, την εποχή που διακατείχε τους διαφωτιστές μια βαθιά εμπιστοσύνη στην «αγαθή φύση» του ανθρώπου και στην εγγενή ικανότητά του να απελευθερωθεί άπαξ και δια παντός από τον σκοταδισμό, φθάνει να του δείξεις το μονοπάτι προς το φως. Οι σχεδόν τρεις αιώνες που ακολούθησαν απέδειξαν ότι τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα από όσο νομίζαμε και δεν εμπνέουν απαραίτητα αισιοδοξία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή