Ο Στοπιρά Σούνζου, πήρε λίγα μέτρα φόρα, κοίταξε στιγμιαία προς τον ουρανό και σούταρε. Η μπάλα καρφώθηκε στη δεξιά γωνία των διχτύων του Μπουμπακάρ Μπαρί και ο τελικός μόλις είχε τελειώσει.

Η Ζάμπια για πρώτη φορά στην ιστορία της είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Αφρικής επικρατώντας στα πέναλτι της Ακτής Ελεφαντοστού με 8-7 (0-0 είχε λήξει η κανονική διάρκεια) στον τελικό της 12ης Φεβρουαρίου του 2012.

Οι παίκτες της Ζάμπια, αμέσως μετά τη λήξη συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Stade d’ Angondje της Λιμπρεβίλ, πρωτεύουσας της Γκαμπόν, γονάτισαν και άρχισαν αγκαλιασμένοι να κλαίνε γοερά κοιτώντας ψηλά.Ηταν ο φόρος τιμής στις ψυχές των 30 συμπατριωτών τους, που είχαν χαθεί λίγα χιλιόμετρα μακριά από το γήπεδο, στη συντριβή του αεροσκάφους που μετέφερε την εθνική ομάδα με τελικό προορισμό το Ντακάρ της Σενεγάλης για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το δυστύχημα είχε συμβεί σαν σήμερα στις 29 Απριλίου του 1993 και είχε ως αποτέλεσμα να ξεκληριστεί μια από τις πιο ταλαντούχες γενιές παικτών της χώρας που ήταν έτοιμη να την οδηγήσουν για πρώτη φορά στα τελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Από τους 30 νεκρούς οι 18 ήταν ποδοσφαιριστές εκ των οποίων έξι από την ολυμπιακή ομάδα του 1988 (είχε φτάσει ως τα προημιτελικά νικώντας 4-0 την Ιταλία μεταξύ άλλων) συμπεριλαμβανομένου του τερματοφύλακα Ντέιβιντ Τσαμπάλα, όπως και του 19χρονου Μόουζες Τσικγουαλακουάλα, κορυφαίου νέου παίκτη στη Ζάμπια για το 1992.

Ο Καλούσα Μπουάλια (τρία γκολ με την Ιταλία το 1988) είχε πάρει μεταγραφή στο Βέλγιο αρχικά στη Μπριζ και αργότερα στην Αϊντχόφεν και αυτό του έσωσε τη ζωή!Ο κορυφαίος στράικερ και μεγάλο αστέρι της ομάδας έπαιζε αγώνα με τον σύλλογό του και θα πήγαινε μόνος του στο Ντακάρ μέσω Ευρώπης οπότε δεν μπήκε ποτέ στο κακοσυντηρημένο και παλιό στρατιωτικό αεροπλάνο DHC-5 Buffalo.

Δυστυχώς για τους παίκτες και το πλήρωμα η ιδιωτικοποίηση της άλλοτε κρατικής βιομηχανίας χαλκού, βασικού χορηγού της εθνικής και γενικά του ποδοσφαίρου στη χώρα, έφερε μεγάλη φτώχεια.

Από τη ναύλωση τσάρτερ, η χώρα μεταπήδησε στην πολεμική αεροπορία της χώρας δανειζόμενη ό,τι είχε… απομείνει.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο πιλότος έλεγε στους παίκτες καλού κακού να φορέσουν και τα σωσίβιά τους, ενώ όπως έχει πει ο Καλούσα άκουγε πολλές φορές από τους συμπαίκτες του ότι: «Αυτό το αεροπλάνο θα μας σκοτώσει» όπως και δυστυχώς έγινε.

Λίγο μετά τον ανεφοδιασμό του και την απογείωση από το αεροδρόμιο της Λιμπρεβίλ ακούστηκε μια έκρηξη στον έναν κινητήρα. Ο πιλότος έκλεισε από λάθος τον άλλο και όχι αυτόν που έπιασε φωτιά και το αεροπλάνο συνετρίβη στον Ατλαντικό Ωκεανό μόλις 500 μέτρα από την ακτή.