Ο «ανέκδοτος» Μίκης από το Παρίσι του 1980

Στα τέλη του 1980 ο Μίκης Θεοδωράκης εγκαθίσταται για περίπου έξι μήνες στο Παρίσι, σε μια περίοδο εκούσιας απομόνωσης, κατά την οποία στρέφεται μάλιστα στη συμφωνική μουσική. Συμπληρώνει το «Κάντο Χενεράλ» του Νερούδα και ετοιμάζει την Τρίτη Συμφωνία του, όπως διαβάζουμε στο «Βήμα» της 4ης Ιανουαρίου 1981 (Γιάννης Φλέσσας). Ειδικά για την τελευταία επιστρέφει στην «Τρελή μάνα» του Διονύσιου Σολωμού, ποίημα που πρωτογνώρισε στη δεκαετία του 1940, για να γράψει τελικά την Τρίτη Σουίτα για χορωδία και ορχήστρα το 1957. Από εκείνη την περίοδο της «αυτοεξορίας» προέρχονται τα ανέκδοτα κομμάτια που περιέχονται στην κασέτα την οποία παρέδωσε στον γενικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Δημήτρη Κουτσούμπα η παλαίμαχη δημοσιογράφος Εύα Νικολαΐδου (φωτογραφία) την περασμένη Πέμπτη. Πρόκειται για τραγούδια που ερμηνεύει ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης, ενώ παίζει πιάνο, συνολικής διάρκειας τριάντα λεπτών. «Μιλούσαμε συνεχώς στο τηλέφωνο εκείνη την περίοδο, κατά την οποία ζούσε μια έντονη φάση της ζωής του στο Παρίσι», μας λέει η Εύα Νικολαΐδου. «Θεώρησε ότι με τον τρόπο μου τον στήριξα και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα μού επεφύλαξε αυτό το δώρο: την κασέτα με τα τραγούδια, την οποία κράτησα χωρίς να το αποκαλύψω ποτέ παρά μόνο τώρα». Οπως σημείωσε άλλωστε ήδη το ΚΚΕ σε ανακοίνωση, επιθυμία του κορυφαίου συνθέτη ήταν το ηχητικό αρχείο να χαριστεί στο κόμμα μετά τον θάνατό του. Η διαχείριση του υλικού, όπως σημειώνει η δημοσιογράφος, περνάει πλέον στο ΚΚΕ, με προοπτική φυσικά να κυκλοφορήσουν οι συνθέσεις (υπάρχει μάλιστα και μια σκέψη μήπως δημοσιοποιηθεί ένα μικρό δείγμα ως προανάκρουσμα). «Για μένα το καλύτερο θα ήταν μετά την επεξεργασία του υλικού και την πιθανή κυκλοφορία του να προβλεφθεί ένα έσοδο υπέρ πολιτιστικών σκοπών ή ενίσχυσης των καλλιτεχνών. Θεωρώ ότι αυτό θα ήθελε και ο ίδιος ο Μίκης».