Το έκτο πακέτο ευρωπαϊκών κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία, που δρομολογείται αυτές τις μέρες από την Κομισιόν, δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Το σταδιακό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο που φαίνεται πως ετοιμάζεται είναι μια σοβαρή δοκιμασία για τα 27 κράτη – μέλη, μερικά εκ των οποίων είναι πιο εξαρτημένα από το ρωσικό αργό πετρέλαιο από άλλα. Η επιδίωξη μιας κοινά αποδεκτής λίστας, με τη σύμφωνη γνώμη και της Γερμανίας που το τελευταίο διάστημα σκληραίνει τη στάση της, δείχνει πως στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των στιγμών.

Η ΕΕ κατηγορείται συχνά πως κινείται σαν βραδυκίνητο γραφειοκρατικό καράβι, με καπετάνιους που προτιμούν να συζητούν για τον τρόπο που θα αποφύγουν το παγόβουνο παρά να στρίβουν εγκαίρως το τιμόνι. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, έστω και με μικρή καθυστέρηση, η Ευρώπη πήρε καθαρές θέσεις που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απομόνωση της Ρωσίας. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να παραμείνουν οι αποφάσεις της: όσο πιο σαφείς και ενιαίες είναι οι κυρώσεις που έρχονται, τόσο πιο σημαντικό το μήνυμα των Βρυξελλών προς τη Μόσχα. Αλλη λύση δεν υπάρχει. Η Δύση επέλεξε τον δρόμο των κυρώσεων ως μοχλό πίεσης για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτόν τον δρόμο οφείλει να περπατήσει μέχρι τέλους, χωρίς πισωγυρίσματα ή δεύτερες σκέψεις.

Οι επόμενες κυρώσεις μπορούν να αποτελέσουν το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πλήγμα στη ρωσική οικονομία, καθώς η ΕΕ είναι ένας από τους βασικούς αγοραστές της ρωσικής ενέργειας. Χρειάζεται, ωστόσο, οι αποφάσεις να είναι γενναίες.