Η ικανοποίηση του ναρκισσισμού

Την Κυριακή του Πάσχα, κατά τις 6 το απόγευμα, μπήκα στο Twitter για να έχω μια ιδέα για όσα γράφονταν για τις γαλλικές εκλογές. Ηταν η μέρα του β’ γύρου και, όπως είχα υποθέσει, πρώτο παγκόσμιο trend ήταν το hashtag «Elections presidentielles 2022» (προεδρικές εκλογές 2022). Δεν θα πολυλογήσω μεταφέροντας τι γραφόταν για διαρροές από τα γραφεία των υποψηφίων, για τα exit polls που θα μεταδίδονταν σε 2 ώρες, για τα πρώτα αποτελέσματα από τις υπερπόντιες περιοχές… Θα πω απλά ότι, όποιος αναζητούσε πληροφορίες για τις εκλογές από το Twitter, θα «μάθαινε» ότι ερχόταν πολιτικός σεισμός! Η Λεπέν ήταν η μεγάλη νικήτρια, ο Μακρόν είχε τελειώσει, οι ελίτ έτρεχαν να κρυφτούν για να σωθούν από την οργή του λαού! Χιλιάδες πληρωμένα τρολ και άλλοι τόσοι άσχετοι τύποι είχαν δημιουργήσει τη δική τους πραγματικότητα. Μια αθώα Αγγλίδα σχολίαζε κάτω από ένα tweet ενός (υποτιθέμενου) δημοσιογραφικού πρακτορείου που προέβλεπε 52,8% υπέρ της Λεπέν «μα είναι δυνατόν;». Δεν ήταν βέβαια αλλά στο κύμα αυτό της παραπληροφόρησης και της ασυναρτησίας, και ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος θα αναρωτιόταν μήπως τελικά ήταν αλήθεια αυτά που γράφονταν… Αν βέβαια, αντί να ψάχνεις τα trends, επέλεγες να διαβάζεις τι έγραφαν οι κανονικοί δημοσιογράφοι και αναλυτές στους λογαριασμούς τους, θα είχες άλλη εικόνα: ο νόμος απαγορεύει τη δημοσίευση πληροφοριών μέχρι να κλείσουν οι κάλπες αλλά με ένα tweet «Ολο και περισσότερος κόσμος μαζεύεται στο εκλογικό κέντρο Μακρόν», το έπιανες το υπονοούμενο! Αυτό είναι το Twitter! Υπάρχουν οι σοβαρές πηγές, που αν τις ξεχωρίσεις και τις ακολουθήσεις, έχεις μια καλή πηγή ενημέρωσης. Υπάρχει ταυτόχρονα ένας ωκεανός τοξικής παραπληροφόρησης.