Επιστροφή στις «ακραίες προκλήσεις»

^«Να φοβάσαι όταν οι στρατιωτικοί μπαίνουν στον δρόμο της διπλωματίας. Οσα ψιθυρίζουν στα αφτιά προέδρων και πρωθυπουργών μοιάζουν ελκυστικά, δείχνουν δύναμη και έχουν απήχηση, αλλά στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνα. Οι λύσεις είναι δύσκολες και μη δημοφιλείς» μου είπε, πριν από λίγο καιρό, ένας έμπειρος διπλωμάτης. Οι τουρκικές υπερπτήσεις που έθαψαν τα ΜΟΕ και οι τίτλοι για «ακραία προκλητικότητα» μου θύμισαν τα λόγια του. Η Τουρκία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Μια δύσκολη προεκλογική περίοδο, με τον Ερντογάν να προσπαθεί να ισοφαρίσει όσα κόστισε η οικονομική κρίση με την επαναφορά της χώρας ως παράγοντα, μέσα από τη διαμεσολάβηση για τον τερματισμό της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Η Τουρκία – κατοχική δύναμη στην Κύπρο – επιχειρεί να γίνει δύναμη ειρήνης στην Ουκρανία. Εξομαλύνει σχέσεις με τους γείτονες. Δηλώνει ότι θέλει να ρίξει τους τόνους με την Ελλάδα. Ωστόσο η ένταση στα ελληνοτουρκικά είναι «ασφαλές» πεδίο πολιτικής. Ειδικά όταν η Αγκυρα νιώθει αυτοπεποίθηση και έχει ανάγκη να δείξει εθνικά ισχυρή. Το 2023 εκτός από χρονιά εκλογών είναι και η επέτειος των 100 χρόνων της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η χρονιά που ο Ερντογάν πρέπει να ξεπεράσει τον Κεμάλ. Σε αυτό το διάστημα σημασία δεν έχουν τόσο όσα θα ειπωθούν, όσο αυτά που θα πετύχουμε να μην ειπωθούν, λένε κάποιοι… Το 2023 είναι χρονιά εκλογών και για την Ελλάδα, εάν δεν υπάρξουν εκπλήξεις. Και εδώ η προεκλογική περίοδος έχει αρχίσει. Υστερα από μια βαθιά οικονομική κρίση και μια πανδημία, η χώρα έπρεπε να δείξει ότι επιστρέφει στην κανονικότητα με αξιώσεις. Οτι αναβαθμίζεται διεθνώς. Οτι ενισχύει τις συμμαχίες της. Με το αζημίωτο πάντα. Συμβόλαια δισεκατομμυρίων και βάσεις με κρίσιμο ρόλο στην περιοχή. Και όλα αυτά στη σκιά του πολέμου που έχει ξεκινήσει στη γειτονιά μας και ήδη μπαίνει στα σπίτια μας. Οχι από τα παράθυρα των ειδήσεων, αλλά από τα παράθυρα της ακρίβειας, της ενεργειακής κρίσης και της επισιτιστικής ανασφάλειας.