Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η χώρα μας ζούσε τον μύθο της «ισχυρής Ελλάδας». Λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν τι μας περίμενε από το 2010 και μετά. Ωστόσο το σαράκι της χρεοκοπίας είχε τρυπώσει. Η χώρα δανειζόταν χωρίς όρους και προϋποθέσεις, υπονομεύοντας τα εισοδήματα των επόμενων γενεών. Οι περίοδοι των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, αντί να αποτελέσουν ευκαιρία για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της, οδηγούσαν στην εμβάθυνση των παθογενειών του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου, στη διεύρυνση των δίδυμων ελλειμμάτων και στη δημιουργία μιας εγχώριας κρατικοδίαιτης οικονομικής ελίτ. Κάτω από την ομπρέλα του διαπλεκόμενου και φαύλου δικομματισμού, η χώρα οδηγήθηκε στην κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία. Λίγο μετά την κρίση του 2008, η Ελλάδα αναδεικνύεται στον αδύναμο κρίκο της δοκιμαζόμενης νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή