Κοσμοπολίτης και πολύγλωσσος, ζωγράφος και μουσικός, προσέλκυε σαν μαγνήτης την αγάπη και την αναγνώριση, ταυτόχρονα με τη μήνιν και τις δικαστικές διαμάχες. Πουλούσε τα έργα του σε υπερδιπλάσιες τιμές συγκριτικά με τους συναδέλφους του και διορίστηκε με πολιτική παρέμβαση της δημοκρατικής παράταξης στη Σχολή Καλών Τεχνών όταν έχασε στην εκλογική διαδικασία την έδρα από τον Νικόλαο Λύτρα (γιο του Νικηφόρου) επειδή υπήρξε ο πρώτος που κατάφερε να έρθει σε ρήξη, στην αρχή του 20ού αιώνα, με το καλλιτεχνικό κατεστημένο του Μονάχου. Αποθεώθηκε στα χρόνια που το κόμμα των Φιλελευθέρων βρισκόταν στην εξουσία και εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας επί δικτατορίας Μεταξά, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του απειλούσε να αυτοπυρποληθεί για να μην απαλλοτριώσουν το σπίτι του, απέναντι από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή