Η μονογραφία του Βασίλη Κολλάρου φιλοδοξεί, και κατορθώνει με επιτυχία, να καλύψει ένα βιβλιογραφικό κενό καθώς συγκροτεί μια συγκεντρωτική και συγκριτική θεώρηση της πολιτικής του Βενιζέλου, τόσο απέναντι στο μειονοτικό φαινόμενο στις γενικές όψεις του όσο και απέναντι σε καθεμία μειονότητα ξεχωριστά, τόσο στην Κρητική Πολιτεία όσο και στην Ελλάδα, τόσο πριν όσο και μετά τη Λωζάννη. Ενα επιπλέον βιβλιογραφικό κενό καλύπτει η εξαντλητική μελέτη του εσωτερικού νομικού πλαισίου που διείπε τις μειονότητες σε καθεμία από τις επίμαχες περιόδους, καθώς οι μέχρι στιγμής κρατούσες αναλύσεις φώτιζαν προεχόντως τις διπλωματικές παραμέτρους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή