Χάρις στον Χάιντεγκερ, ο Κρίτσλεϊ συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν τρελός ούτε ζούσε στην κόλαση. Αυτό που ένιωθε ήταν η ανθρώπινη κατάσταση, δηλαδή το φορτίο της ύπαρξης. Ετσι ξεκίνησε η σχέση του με τη φιλοσοφία, την οποία ορίζει ως Ars moriendi, μια «Τέχνη του Θανάτου» δηλαδή που, μέσω της διδασκαλίας του ευ θνήσκειν, μας μαθαίνει πώς να ζούμε μια καλή ζωή. Και το βιβλίο που τον σημάδεψε, το βιβλίο που τον έμαθε να κοροϊδεύει τον θάνατο όπως γράφει ο Μαρκ Ντέρι στο Chronicle of Higher Education, ήταν βέβαια  το «Είναι και Χρόνος», που μας διδάσκει να ζούμε «αυθεντικά» αντί να υπνοβατούμε νομίζοντας ότι θα ζήσουμε για πάντα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή