Πέρασαν κιόλας 12 χρόνια. Το τριπλό έγκλημα παραμένει ατιμώρητο. Ενα έγκλημα για το οποίο δεν έγιναν ποτέ πορείες διαμαρτυρίας, διαδηλώσεις ή συναυλίες. Ενα έγκλημα για το οποίο οι αναφορές γίνονταν επί χρόνια με συστολή, διότι στον δημόσιο διάλογο οι πιο ακραία αντιδημοκρατικές πράξεις βαφτίζονταν δίκαιη οργή και κυριαρχούσαν οι κραυγές για τις «αυτοκτονίες λόγω Μνημονίου». Εκείνοι βλέπεις, «δούλευαν σε μέρα απεργίας». Και αυτό για τους ευαίσθητους δικαιωματιστές ήταν επαρκής αιτία καταδίκης σε θάνατο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή