Συνεχίζω σήμερα τις αναφορές μου στον Αντον Τσέχωφ, μια από τις ριζιμιές μορφές της δραματουργίας του παγκόσμιου θεάτρου. Το κείμενό μου θα είναι, στην αρχή, και ένα μικρό αφιέρωμα στη συμβολή του Ζυλ Ντασσέν στην ελληνική θεατρική κονίστρα, ενός σεβαστού φίλου και έξοχου αγωνιστή της ελευθερίας της έκφρασης ενάντια στα καθεστώτα συντήρησης και φίμωσης της τέχνης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή