Το πραγματικό στοίχημα

Ο Μητσοτάκης εξακολουθεί να το αντιμετωπίζει και ως προσωπικό του στοίχημα. «Να μπορέσουμε να μιλήσουμε στη γλώσσα τους…» έχει πει δημόσια για τους νέους. Στην τελευταία ΔΕΘ είχε επιλέξει να βάλει τη νέα γενιά σε δυο σειρές ακριβώς μπροστά από το δικό του πόντιουμ, αφήνοντας για πρώτη φορά πιο πίσω τα κυβερνητικά στελέχη. Και είχε δεσμευθεί τότε για ένα «εθνικό σχέδιο» δράσης με επίκεντρο τη νεολαία. Στο τριήμερο Συνέδριο της ΝΔ, που ολοκληρώθηκε χθες, θέλησε εκ νέου να φέρει τους νέους της παράταξης σε πρώτο πλάνο – καθισμένους αυτή τη φορά ακριβώς πίσω του. Σύμφωνοι. Εχουν τον δικό τους συμβολισμό και είναι επικοινωνιακά χρήσιμες τέτοιες «σκηνοθετικές» επιλογές. Είναι βέβαιο όμως ότι δεν (μπορεί να) πιστεύει κανείς πως αρκούν για να κερδηθεί το δύσκολο στοίχημα. Κανονικά θα έπρεπε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το Μαξίμου, η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα, να έχουν αυτές τις ημέρες πάνω στο γραφείο τους την τελευταία μελέτη της διαΝΕΟσις για όσα πιστεύουν οι νέοι και συχνά πυκνά να ανατρέχουν στα συμπεράσματά της. «Η εικόνα που αναδύεται από τις αντιλήψεις των νεότερων», γράφει ο πολιτικός επιστήμονας Πάνος Κολιαστάσης, ο οποίος επεξεργάστηκε τα διαχρονικά αποτελέσματα δημοσκοπικών ερευνών της διαΝΕΟσις, «είναι σύνθετη και εν μέρει αντιφατική». Οι νεότεροι εμφανίζονται ευρωπαϊστές, οικονομικά και κοινωνικά φιλελεύθεροι και ταυτόχρονα θέλουν εργασιακή ασφάλεια, δεν θέλουν ενεργό συμμετοχή στα κοινά και δυσπιστούν έναντι του πολιτικού συστήματος. Ενδεικτικά, για να μιλήσουμε με ποσοστά, πάνω από οκτώ στους δέκα στα ηλικιακά σκαλοπάτια τόσο των 17-24 ετών όσο και των 25-39 ετών θεωρούν ότι οι περισσότεροι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται «για αυτά που σκέφτονται άνθρωποι όπως εγώ». Εμπειροι αναλυτές υπογραμμίζουν επιπλέον ότι το περιθώριο δράσης – προσέγγισης προς τη νέα γενιά δεν αφορά μόνο τη ΝΔ. Θα πρέπει να απασχολεί εντόνως και τον ΣΥΡΙΖΑ, λένε.