Οι ειρηνιστές

«Σε εποχή που οι πράξεις είναι το παν και οι λόγοι έχουν ελάχιστη αξία, δεν σκοπεύω να εμφανίζομαι συχνότερα από όσο είναι απαραίτητο ενώπιόν σας, των αιρετών αντιπροσώπων του γερμανικού λαού. Σας μίλησα για πρώτη φορά όταν άρχιζε ο πόλεμος, τη στιγμή που λόγω της αγγλογαλλικής συνωμοσίας εναντίον της ειρήνης, είχε αποτύχει κάθε απόπειρα πραγματοποίησης μιας συμφωνίας, που άλλωστε ήταν οπωσδήποτε εφικτή με την Πολωνία. Ολες μου οι προσπάθειες για να πραγματοποιηθεί μια συνεργασία και μάλιστα μια μόνιμη και φιλική συνεργασία ακριβώς με την Αγγλία απέτυχαν λόγω της επιθυμίας και της θέλησης μιας μικρής κλίκας, η οποία απέκρουσε κάθε γερμανική πρόταση για συνεννόηση, είτε λόγω μίσους, είτε λόγω υλικών συμφερόντων, χωρίς να κρύβει την απόφασή της να φθάσει σε πόλεμο με κάθε τρόπο. Το κίνητρο του φανατικού αυτού και καταχθόνιου σχεδίου για να προκληθεί πόλεμος με κάθε τρόπο, είχαν ήδη τότε ο μίστερ Τσόρτσιλ και οι συνένοχοί του, οι άνθρωποι που αποτελούν σήμερα τη βρετανική κυβέρνηση. Οι βλέψεις αυτές ενθαρρύνθηκαν δημοσίως από τις αυτοαποκαλούμενες μεγάλες δημοκρατίες ένθεν κι εκείθεν του ωκεανού. Σε μια εποχή αυξανόμενης δυσαρέσκειας των λαών εναντίον των ανεπιτυχών κυβερνητικών τεχνασμάτων, οι υπεύθυνοι άνδρες έκριναν ότι τα προβλήματα, εάν δεν ήταν δυνατό να υπερνικηθούν, θα λύνονταν γρήγορα με έναν πόλεμο. Πίσω από αυτά βρισκόταν το διεθνές εβραϊκό κεφάλαιο των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των εξοπλισμών, που πίστευε να επιτύχει, όπως και άλλοτε, μια μεγάλη επιχείρηση, μολονότι αυτή δεν ήταν ξεκάθαρη. Οπως και άλλοτε, ήταν διατεθειμένοι με ασυνειδησία να θυσιάσουν το αίμα των λαών χάριν του χρυσού. Ετσι άρχισε ο πόλεμος».