Η κοζανίτικη «Παρέμβαση» της άνοιξης

Προσφέρει ένα είδος ικανοποίησης στον αναγνώστη όταν το πρώτο σημείωμα ενός λογοτεχνικού περιοδικού της περιφέρειας – η κοζανίτικη «Παρέμβαση», εν προκειμένω – παίρνει θέση για την εποχή της. Οχι επειδή δεν το περιμένεις, αλλά επειδή μπορείς να φαντάζεσαι ότι λειτουργούν ακόμη εστίες αντίστασης σε μια ομογενοποιημένη άρνηση της δημοσκοπικής «πλειοψηφίας». Σε κάθε περίπτωση, η μελλοντική αποδελτίωση θα καταγράψει ότι στο τεύχος 207-208 (Ανοιξη 2022) ο εκδότης Β. Καραγιάννης ένωνε την αμηχανία του «με τη λαμπερή μειοψηφία εκείνων στην Ελλάδα που ονομάζουν τον εισβολέα στην Ουκρανία εισβολέα και, για τον θάνατο και τις καταστροφές ενός πολιτισμού που προκαλεί, παγκόσμιο φονέα». Αν έχει, πάντως, κάποια σημασία να κρατιέται κανείς από τις «χαραμάδες» της θεματολογίας, αξίζει η αναφορά σε μία από τις βιβλιοπαρουσιάσεις των πίσω σελίδων: στις «Οψεις πολιτισμού της Δυτικής Μακεδονίας: μέρες γιορτών Βοΐου “Πέλεκον”» (Θεσσαλονίκη 2021) της φιλολόγου Θεοδώρας Λειψιστινού, το οποίο παρουσιάζει ο Γεώργιος Τσότσος. Στον τόμο περιλαμβάνονται τα πρακτικά τεσσάρων ημερίδων για τον τοπικό πολιτισμό γύρω από το χωριό Πέλκα και τους όμορους οικισμούς του ποταμού Μύριχου – από τα «ψιλά γράμματα» που διασώζουν πάντως την τοπική μνήμη. Από τις άλλες ενδιαφέρουσες σελίδες σταχυολογούμε: τη μετάφραση του «Ημερολογίου μιας Οδύσσειας» από τις σεφερικές «Μέρες 1925 – ^.1944» του Gilles Ortlieb, τους «Αναχρονισμούς», που υπογράφει ο ζωγράφος Κώστας Ντιός, το σύντομο αφήγημα «Κυριακή μεσημέρι» της Λίζας Καβάγιου.