Επιστήμη, σάμπα και πολιτική

Δεν είναι ποτέ εύκολο να αποχαιρετάς για πάντα έναν σημαντικό άνθρωπο, έναν διανοούμενο με συνεισφορά στην οικονομική επιστήμη και την ευρωπαϊκή πολιτική. Ιδιαίτερα όταν έχεις συνεργαστεί και συνυπάρξει για αρκετά χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ωστόσο, δεν θα ξεκινήσω εξυμνώντας τη συνεπή και αποτελεσματική πολιτική του δράση, τα αξιώματα και τα επιτεύγματά του, αλλά την ξεχωριστή προσωπικότητά του. Ο Γιώργος Κατηφόρης ήταν ανήσυχος άνθρωπος, κοσμοπολίτης, με πίστη στις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, αλλά και σε συνεχή αναζήτηση του επικούρειου νοήματος της ζωής. Ετσι, από καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, μόλις άρχισε να προβληματίζεται από την αυστηρή καθηγητική ζωή, βρέθηκε να διδάσκει μαρξιστική πολιτική οικονομία στο Ρεσίφε, την πρωτεύουσα της πολιτείας Περναμπούκο της Βραζιλίας! Ταυτόχρονα, συμμετείχε ενθουσιωδώς στο «λαϊκό κίνημα της σάμπας», όπως μας έλεγε. «Μέσα μου, ανεπίγνωστα, ωρίμαζε η ανάγκη της μεγάλης φυγής. Μιας δεύτερης μεγάλης φυγής, μετά την αναγκαστική πρώτη, όταν ζήτησα στην Αγγλία επαγγελματικό άσυλο από τα αδιέξοδα και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων των διορισμών της τότε Ελλάδας. Μου είχε γίνει απαραίτητη μια δεύτερη απόδραση και μάλιστα προς την αντίθετη κατεύθυνση από την πρώτη» (Μ. Πιμπλής, «ΤΑ ΝΕΑ» 27/11/2007).