Δεν έχει περάσει απαρατήρητο από τους παροικούντες το συριζαϊκό προεδρικό περιβάλλον πως η Ομπρέλα – της οποίας ηγείται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – διοργανώνει διαδικτυακές συζητήσεις για την ονλάιν ψηφοφορία που θα γίνει το Σάββατο προκειμένου να εγκριθούν από τους 5.700 συνέδρους οι καταστατικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ μεν, δεν προμοτάρει την κάλπη της Κυριακής για την αναβάπτιση του Τσίπρα δε. Λογικό δεν είναι; Θα διαφήμιζαν ποτέ τα ίδια τα αμνοερίφια το Πάσχα;

Γούστα

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την τιμητική του χθες στην Ολομέλεια. Ετσι, ο Μιχάλης Κατρίνης ένιωσε την ανάγκη να απαντήσει τόσο στον Μητσοτάκη όσο και στον Τσίπρα. Στον πρώτο είπε ότι το προσωπικό του πολιτικό μέγεθος «δεν συγκρίνεται, ούτε πρόκειται ποτέ να συγκριθεί» με εκείνο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ενώ στον δεύτερο υπενθύμισε ότι το κόμμα του μαζί με τη ΝΔ τον είχαν παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο. Εγώ, πάντως, θυμήθηκα ότι υπάρχει ένας Ανδρέας για όλα τα γούστα.

Αποικία

Σύμφωνα με τον Γιώργο Τσίπρα από την ελληνοαμερικανική συμφωνία προκύπτει το ερώτημα «αν είμαστε μία κυρίαρχη ανεξάρτητη χώρα, μία αποικία ή μια μεσοαποικία». Το λέει γιατί – όπως ορίζει η κομματική του γραμμή – θεωρεί πως η κυβέρνηση δίνει στις ΗΠΑ όσα θέλουν χωρίς ανταλλάγματα. Ακούγοντας τέτοια συριζαϊκή ρητορική, ανατρέχει κανείς σ’ εκείνη την παλιά περί αποικίας χρέους. Και πείθεται ότι το αύριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι μια άλλη μέρα.

Πόρτα

Η πόρτα του γραφείου του είναι ανοιχτή για τους πάντες, είπε ο Τάκης Θεοδωρικάκος. Γι’ αυτό, συνέχισε, την επόμενη εβδομάδα θα κανονίσει μια συνάντηση με τον δήμαρχο της Αθήνας. Εντάξει, είναι βαριά. Ανοίγει λίγο δύσκολα για ορισμένους – μόνο κατόπιν δημόσιου αιτήματος στα ερτζιανά. Αλλά – για να το θέσω κομψά, κοπιάροντας Βιτγκενστάιν – μπορεί ο υπουργός να φυλακιστεί σ’ ένα δωμάτιο με ξεκλείδωτη πόρτα, αν τυχόν εκείνη ανοίγει προς τα μέσα και δεν του περάσει απ’ το μυαλό να τραβήξει αντί να σπρώξει.