Από την αρχαιότητα ακόμη, όλοι οι ιστορικοί το επιβεβαιώνουν, ο βιασμός μοιάζει ομοούσιος του πολέμου. Ο βιασμός και η αρπαγή των γυναικών (αρκεί να αναλογιστεί κανείς την Αρπαγή των Σαβίνων Γυναικών, θρυλικό επεισόδιο της ίδρυσης της Ρώμης) χρησιμοποιούνται ως μέσο επίλυσης ή τερματισμού μιας διαμάχης μέσω της ταπείνωσης του ηττημένου. Από τον Εκατονταετή Πόλεμο μέχρι την κατοχή της Ισπανίας από τους στρατούς του Ναπολέοντα, η Γυναίκα και ο στρατιώτης διατηρούν μια σχέση συχνά φριχτή. Οι γυναίκες των ηττημένων θεωρούνται ως «πολεμικό λάφυρο» και ο βιασμός ως μια αποζημίωση για την «πολεμική προσπάθεια». Ο ενεστώτας δεν είναι (μόνο) ιστορικός. Ο 20ός αιώνας ξεχωρίζει για τη βαναυσότητά του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή