Η αναμόρφωση της παιδείας και η αστυνομία

Είναι ένα γλυκό πρωινό του Σεπτεμβρίου. Οι νέοι φοιτητές καμαρώνουν τις ηλεκτρονικές τους ταυτότητες, τις οποίες και σκανάρουν στις γυάλινες πόρτες υπό το χαμογελαστό βλέμμα του φύλακα, ώστε να μπορούν να περάσουν και κυριολεκτικά το κατώφλι της σχολής τους – επιστέγασμα προσπάθειας χρόνων μέσα από τις συμπληγάδες των πανελληνίων εξετάσεων. Κινούνται στις αίθουσες (που δεν είναι κλειδωμένες για να μην κλαπούν τα προβολικά μηχανήματα), κάθονται για έναν σύντομο καφέ στο εσωτερικό αίθριο (εκεί όπου ήταν τα προηγούμενα 20, 30 χρόνια το «στέκι» ή η «κατάληψη»), χρησιμοποιούν το πανεπιστημιακό wifi, που έχει δυνατό σήμα μια και ο server έχει αναβαθμιστεί τώρα που όλα τα αμφιθέατρα, μικρά και μεγάλα, έχουν υποδομή για υβριδικό μάθημα για να διευκολύνονται καθηγητές και φοιτητές που ασθενούν ή βρίσκονται μακριά ή απλώς απεργεί το μετρό. Στη βιβλιοθήκη, φοιτήτριες και φοιτητές διαβάζουν με παράθυρα ανοικτά ή μέσα στα λουλούδια του κήπου ή ακόμη και στα γρασίδια της απέναντι αυλής. Ορισμένοι ψάχνουν στα ράφια καθώς δεν έχουν ακόμη αποκτήσει πανεπιστημιακό e-mail, ώστε να έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικά βιβλία και περιοδικά από το σπίτι. Δεν πειράζει! Είναι μια ευκαιρία να ξαναδούν τους φίλους τους και να ρίξουν και μια ματιά στα καινούργια μολύβια, σημειωματάρια, σακίδια, φουτεράκια με το έμβλημα του πανεπιστημίου από το πανεπιστημιακό κατάστημα στη γωνιά της αυλής – άλλωστε τα έσοδα πηγαίνουν σε ηλεκτρονικές συνδρομές και νέα βιβλία. Στο ανακαινισμένο αμφιθέατρο ξεκινά ήδη η πρώτη γενική συνέλευση της χρονιάς, με όλες τις φοιτητικές παρατάξεις έτοιμες να καλωσορίσουν τους πρωτοετείς και να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους, που θα μετέχουν ως παρατηρητές στα όργανα στης Σχολής.