Η προστασία του δημόσιου χώρου και ο ρόλος της Αστυνομίας

Με την ευκαιρία των εγκαινίων της εμβληματικής έκθεσης «ΤΟ ΒΗΜΑ: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ» στο Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, είχα την τύχη να πάρω στα χέρια μου το αφιέρωμα με τα εμβληματικά πρωτοσέλιδα της ιστορικής εφημερίδας. Καθώς το ξεφύλλιζα, το βλέμμα μου στάθηκε στο τεύχος της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 και την παρουσίαση των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ένα γεγονός το οποίο δεν γνώριζα: η Σύγκλητος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σε έκτακτη συνεδρίασή της την προηγούμενη μέρα, ομόφωνα και με τη σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου των Τακτικών Καθηγητών, είχε αποκλείσει κάθε σκέψη επέμβασης της Αστυνομίας προς εκκένωση του χώρου επικαλούμενη τόσο την κατάλυση του ασύλου όσο και το ενδεχόμενο αιματηρών επεισοδίων (ως προς το τελευταίο, η απόφαση της Συγκλήτου ήταν προφητική). Ακόμα μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον είχε η ανακοίνωση της τότε ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ότι «ως εκ του νόμου εποπτεύουσα αρχή των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων είναι αποφασισμένο να σεβασθή απαρεγκλίτως την ανεξαρτησίαν των Ιδρυμάτων, συνεπώς δε και την απόφασιν της Συγκλήτου». Ασχέτως των τραγικών όσο και ηρωικών ιστορικών γεγονότων τα οποία ακολούθησαν, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σταθούμε στο γεγονός ότι τόσο η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ όσο και η ανακοίνωση του υπουργείου έγιναν υπό το καθεστώς της δικτατορίας.