Υπάρχουν κάποιοι στίχοι σαν καλοφόρετο ξένο ρούχο που λες ότι ράφτηκε για σένα. «Ημασταν πάντοτε μιας ήττας που νικάει την εξουσία και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά, τι τραγωδία». Ο Σαββόπουλος το είχε γράψει για το ΠΑΣΟΚ της εποχής Κοσκωτά, όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να το ρίξει στους ώμους σαν πουλόβερ στα σωστά χρώματα, αλλά με υφή που τσιμπάει στον λαιμό. Ισως εκεί οφείλεται η αντιπάθεια που τρέφουν στο κόμμα για τον Σαββόπουλο, σκέφτηκε ο άνθρωπός μας. Για την Αριστερά ο Σαββόπουλος είναι ο ξάδερφος που έφυγε από το χωριό, ταξίδεψε, πρόκοψε και επέστρεψε προσπαθώντας να εξηγήσει στο σόι πώς αλλάζει ο κόσμος. Τέλος πάντων, η ήττα που νικάει την εξουσία ήταν μία βολική συνθήκη τότε που το κόμμα κολυμπούσε στα ρηχά του 3%. Μετά τα πράγματα αντιστράφηκαν. Ηρθε η εξουσία που νικάει τις ήττες. Και ο Σπίρτζης με το μεταμοντέρνο πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη στο υπουργικό γραφείο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ