Η κατάσταση στο πανεπιστήμιό μου γνωστή, αναμενόμενη, κουραστική. Το ότι έχω αποδεχτεί ότι θα βλέπω το πρόσωπό μου σε προγραφές στη σχολή μου κάθε φορά που θα τοποθετούμαι πολιτικά και ότι θα απειλούμαι από συγκεκριμένες παρατάξεις είναι το ένα μέρος του προβλήματος. Το ότι, όμως, θα ζητάω από το πανεπιστήμιό μου να με προστατέψει και η απάντηση που θα δέχομαι θα είναι «Οι απόψεις έχουν κόστος» είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό. Γιατί περιμένεις, τουλάχιστον από τον πρύτανη του πανεπιστημίου σου, να δείξει μια στοιχειώδη ενσυναίσθηση, ένα στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης απέναντι σε σένα τον ίδιο, ως φοιτητή του, αλλά και απέναντι σε έναν άλλο άνθρωπο που χρειάζεται τη βοήθειά του μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή