Περιφρονώντας τους θεσμούς

Χθες, είχε εσωκομματικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως το βράδυ, οι οργανώσεις πάλευαν με τους εαυτούς τους να πιάσουν τον στόχο, να ξεπεράσουν αρκετά τους 100.000 ψηφοφόρους. Με δεδομένο ότι ο αρχηγός είναι δεδομένος, αφού δεν υπάρχει εσωκομματική αντιπολίτευση που θα σκεφτόταν να διεκδικήσει μερίδιο της εσωκομματικής εξουσίας, τα προβλήματα ήταν άλλα. Πώς το δεύτερο σε ποσοστά κόμμα της χώρας, που κάθε τρεις και λίγο προσπαθεί να πείσει ότι είναι το κόμμα που επιστρέφει, μπορεί να έχει λιγότερους ψηφοφόρους από όσους καταγράφηκαν στην αντίστοιχη εσωκομματική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ (σε σχέση με την εκλογή της περασμένης εβδομάδας ψήφισαν περίπου 30.000 λιγότεροι, σε σχέση με την εκλογή αρχηγού τον προηγούμενο Δεκέμβριο πήγαν περίπου οι μισοί). Πώς ένας πολιτικός όπως ο Τσίπρας, που ποτέ δεν έχει εσωκομματικό αντίπαλο και πάντα εκλέγεται με ποσοστά Μπρέζνιεφ, λες και είναι αρχηγός κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης, μπορεί να συνεχίσει να ζητάει υποταγή των μελών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ τη στιγμή που οι ψήφοι προς το κόμμα του είναι λιγότερες από τις ψήφους που προσήλθαν για να στηρίξουν αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ;