«Δεν θέλω να με δει κάποιο παιδάκι ή ένα γεροντάκι γιατί θα τρομάξουν»

Ζούσε απομονωμένος στις… σκιές για να μη φαίνεται η παραμόρφωσή του. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν «νταήδες» που ακόμη και μέσα στη νύχτα τάραζαν τις μοναχικές του στιγμές. Δεκατρείς μέρες συμπληρώνονται σήμερα που ο Θύμιος Μπουγάς αγνοείται. Μέχρι το 2008 είχε μια φυσιολογική ζωή στην Τρίπολη. Ξαφνικά, όλα άλλαξαν όταν μια μέρα που πήγαινε στη δουλειά με τη μηχανή του γλίστρησε και χτύπησε σε ένα κομμένο σίδερο. Διεκομίσθη στο νοσοκομείο της πόλης, η κατάσταση της υγείας του, όμως, με τα πολλαπλά κατάγματα ήταν τέτοια που η μεταφορά του στο ΚΑΤ το ίδιο κιόλας βράδυ κρίθηκε αναγκαία. Τρεις ολόκληρους μήνες νοσηλεύτηκε. Οταν πια πήρε εξιτήριο, όλα είχαν αλλάξει και πρώτα απ’ όλα το πρόσωπό του: η άνω γνάθος ήταν κατεστραμμένη και για να μιλήσει αλλά και να φάει χρειαζόταν πλέον μηχανική υποστήριξη.