Λέξεις και «σκιάχτρα»

Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα κατά της ομοφοβίας. Η 17η Μαΐου επιλέχθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών διότι αυτή την ημερομηνία, το 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ασθένεια. Και μόνο η αναφορά με κάνει να συνειδητοποιώ την απόσταση μεταξύ νόμων ή επίσημων αποφάσεων και πραγματικότητας. Συγγνώμη, δεν ήξερα ότι, την απίθανη δεκαετία του 1980, τόσο πολλοί φίλοι μου ήταν… ασθενείς. Μεγαλωμένη (και γαλουχημένη) στη Σύρο, ένα νησί-λιμάνι με τα συνεπακόλουθα χαρακτηριστικά της κοινωνικής εξωστρέφειας, είχα από μικρή εξοικειωθεί με τις ιδιαιτερότητες της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Εντάξει, η ανοχή δεν εξασφαλίζει πάντα τις καλύτερες συνθήκες. Ούτε καν η ορατότητα. Κάπου εκεί ελλοχεύει και η γραφικοποίηση που «συσκευάζει» το θέμα, του βάζει και κορδελίτσα αλλά δεν το λύνει ούτε αποκαθιστά κάποιους. Πάντως η γιαγιά μου, όταν πλέον είχε προσβληθεί από άνοια, διαλαλούσε ότι κάθε οικογένεια πρέπει να έχει τον «τοιούτο» της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή