Και μόνον ο τίτλος της είδησης αρκεί για να βάλεις τα γέλια: «Αναβίωσε η μάχη του Ρούπελ στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ». Τι πάει να πει «αναβίωσε η μάχη»; Είμαστε ξανά σε πόλεμο με τη Γερμανία ή μήπως θα ζωντανέψουν οι νεκροί για να σκοτωθούν ξανά και να τους χειροκροτήσουμε; Μπορείς να πεις, λ.χ., ότι αναβιώνει (μεταφορικά πάντα) μια ιστορική θεατρική παράσταση, που επαναλαμβάνεται ενδεχομένως με τα κοστούμια και τα σκηνικά της πρώτης φοράς. Μία μάχη όμως δεν είναι θέαμα και, γι’ αυτό, δεν αναβιώνει ποτέ – και ευτυχώς για όλους μας. Ο όρος «αναβίωση», που υιοθετήθηκε και από τον τοπικό δήμο και από το υπουργείο για τις εκδηλώσεις, ήταν ατυχέστατος. Επρόκειτο για μία πτωχή αναπαράσταση, από ανθρώπους που τους αρέσει να φορούν στρατιωτικές στολές περασμένων εποχών, και η οποία, ως συνήθως συμβαίνει με αυτά τα πράγματα, εξελίχθηκε εντός των ορίων της καλώς νοουμένης γραφικότητας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ