Οταν τον Νοέμβριο του 1989 γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου και μόλις είκοσι μήνες αργότερα διαλύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (αμφότερα γεγονότα αδιανόητα για τους συγκαιρινούς τους), οι περισσότεροι αναλυτές γεωπολιτικής ανά την υφήλιο θεώρησαν ότι έλαβε και τυπικά τέλος η σχεδόν πεντηκονταετής (1945-1991) «ισορροπία του τρόμου», το κυρίαρχο δόγμα στον μεταπολεμικό μας κόσμο. Εκείνοι που έβλεπαν το ποτήρι μισογεμάτο έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στην εξάλειψη του «τρόμου», ενώ οι γκρινιάρηδες, όσοι έβλεπαν μονίμως το ίδιο ποτήρι μισοάδειο, εστίαζαν πιο πολύ στην ανατροπή της «ισορροπίας». Ωστόσο, ούτε οι πρώτοι ούτε οι δεύτεροι αξιολογούσαν ως πιθανό να επιστρέψει σύντομα ο πλανήτης στο «προηγούμενο καθεστώς» (status quo ante). Ο Φράνσις Φουκουγιάμα σφύριξε το «τέλος της Ιστορίας» και προέτρεψε τους μπαλαδόρους να επιστρέψουν στα αποδυτήρια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή