Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, η συνάντησή του με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν καθώς και η ομιλία του (για πρώτη φορά από έλληνα πρωθυπουργό) στο Κογκρέσο (κοινή συνεδρίαση Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων) έχει αυτονόητα μεγάλη συμβολική και ουσιαστική σημασία. Τιμάται η Ελλάδα και αναγνωρίζεται ο σταθεροποιητικός ρόλος της. Εχουν όμως δημιουργηθεί πολύ υψηλές προσδοκίες από την επίσκεψη αυτή που καλό είναι να γειωθούν στην πολιτική πραγματικότητα. Πρώτα απ’ όλα δεν μπορεί να διαφεύγει ότι ο Τζο Μπάιντεν θα είναι μάλλον πρόεδρος μιας θητείας, για άλλα δυόμισι χρόνια δηλαδή στον Λευκό Οίκο. Μετά ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θα προκύψει. Μπορεί ακόμη ένας Τραμπ αυτοπροσώπως ή ένα κακέκτυπο αυτού. Επομένως οτιδήποτε λέγει ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει τη χρονική αξία που έχει. Και ο πρόεδρος Μπάιντεν μερικές φορές λέγει μάλλον όχι προσεκτικώς σταθμισμένα πράγματα που στη συνέχεια το επιτελείο του τα ανασκευάζει. Με αποτέλεσμα ο Τόμας Φρίντμαν των «New York Times» να τον συμβουλεύει «να μιλάει λιγότερο» (talk less) καθώς «η ελευθεροστομία βυθίζει πλοία» («loose lips sink ships») .

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή