Το περασμένο φθινόπωρο, η Γερμανική Σχολή της Αθήνας διοργάνωσε μια σημαντική έκθεση που αφορούσε την προσωπικότητα του Ρενάτο Μόρντο (1894-1955), το έργο του αλλά και τη σχέση του με την Ελλάδα (θα παρουσιασθεί προσεχώς και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας). Θυμίζω ότι μετά τις διακρίσεις του στο θέατρο του Ντάρμσταντ, στη Φρανκφούρτη και στην Πράγα, ο γεννημένος στη Βιέννη εβραϊκής καταγωγής Μόρντο, συγγραφέας και καθηγητής δραματικής τέχνης και σκηνοθέτης θεάτρου και όπερας, έζησε στην Ελλάδα (1939-1947) και υπήρξε συνιδρυτής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής όπου σκηνοθέτησε 19 παραστάσεις. Το 1943 ο Μόρντο συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου από το οποίο αποφυλακίστηκε όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Ελλάδα. Οι εμπειρίες του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου είχαν ως αποτέλεσμα τη συγγραφή του θεατρικού έργου «Χαϊδάρι» το οποίο τον Οκτώβριο του 1944, αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών από τη χώρα μας, ανέβηκε στο θέατρο Κοτοπούλη-Rex υπό τη διεύθυνση, τότε, του Βασίλη Λογοθετίδη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή