Πάντα η εφημερίδα

Στα απομνημονεύματά του που με τον τίτλο «Οσο κρατάει ένας στεναγμός» εκδόθηκαν πριν από πολλά χρόνια, γράφει ο Λουίς Μπουνιουέλ πως αν συνέβαινε να αναστηθεί, η πρώτη του κίνηση θα ήταν να πάει ως το γειτονικό περίπτερο και να αγοράσει μια εφημερίδα για να διαβάσει τα νέα της ημέρας. Και ο αγαπημένος φίλος, ηθοποιός και ποιητής, Χρήστος Ν. Βαλαβανίδης γράφει σε ένα ποίημά του με τον τίτλο «Νοσοκομείο»: «Ζωντανεύει για λίγο η φωνή σου / και ζητάει νερό, εφημερίδες / μήπως γράφουν για όλα όσα είδες / μέσα στους κήπους του παραδείσου». Ενώ ο δαιμόνιος Σπύρος Μελάς που «αναλώθηκε» μέσα στις εφημερίδες (έγραφε καθημερινώς δύο χρονογραφήματα σε δύο εφημερίδες – υπήρξε περιζήτητος – στη μία με το ψευδώνυμο «Φορτούνιο» και στην άλλη με το όνομά του, συχνά μάλιστα βρίζοντας στη μία εφημερίδα ό,τι επαινούσε στην άλλη), είχε γράψει κάτι που αφορούσε στην οποιαδήποτε εφημερίδα, πως «όταν σε επαινεί είναι το έγκριτον φύλλον, όταν σε βρίζει είναι η παλιοφυλλάδα».