Ουτοπία

Οι νικητές στη μάχη κατά του νεοναζισμού που θα οδηγήσουν το επάρατο Τάγμα Αζόφ στην ανεξάρτητη ρωσική Δικαιοσύνη; Από τη στιγμή που τα τανκς των εισβολέων πέρασαν τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, οι αριστεροί επέκριναν την απόφαση να ταχθεί η Ελλάδα ξεκάθαρα στην πλευρά των δυτικών της συμμάχων, επικαλούμενοι την αναγκαιότητα μιας εξωτερικής πολιτικής η οποία θα την καθιστά γέφυρα μεταξύ της Δύσης και άλλων γεωπολιτικών πόλων – φαντασιωνόμενοι παράλληλα πως οι ίδιοι έχουν τα εφόδια να παίξουν τον ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα στην πρώτη και το Κρεμλίνο – με απώτερο στόχο την ισχυροποίηση της Αθήνας απέναντι στην Αγκυρα. Μόνο που μια τέτοια διπλωματική ουτοπία συνεχίζει να παραβλέπει τόσο την πολιτική προσωπικότητα εκείνου που κάθεται στην κεφαλή επτάμετρων τραπεζιών όσο και την πραγματικότητα που αυτός θέλει να κατασκευάσει – μια εναλλακτική τάξη πραγμάτων παρόμοια με την κρατούσα την εποχή του σοβιετικού μεγαλείου, στην οποία μάλιστα θα κυριαρχεί ο αναθεωρητισμός. Ετσι, στο συριζαϊκό σύμπαν η ερντογανική αμφισβήτηση των συνθηκών απαιτεί πύρινες δημόσιες τοποθετήσεις σε αμερικανικό έδαφος, ενώ η απόπειρα του Πούτιν να ξαναγράψει τη γεωγραφία πρέπει να αντιμετωπιστεί κατευναστικά.