Η ουδετερότητα είναι μια μεγάλη και περίτεχνη πολιτική. Την ασκεί με επιτυχία η Ελβετία από την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων μέχρι σήμερα, ακολουθώντας τις παρακαταθήκες του Καποδίστρια (που την εμπνεύστηκε ως λύση στο γεωπολιτικό δίλημμα των Ελβετών να συνταχθούν με τον Βοναπάρτη ή εναντίον του). Την έχουν ασκήσει κατά καιρούς και άλλες χώρες, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Πρόκειται για μεγάλη πολιτική, γιατί βασίζεται σε μια συλλογική ψυχική συνθήκη: την παραδοχή της ειλικρινούς και ολοκληρωτικής αποχής από το παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Και πρόκειται για μια περίτεχνη πολιτική, γιατί προϋποθέτει έναν πλήρως προσαρμοσμένο διπλωματικά, ιδεολογικά και πολιτικά κρατικό μηχανισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή