Τον παρακολουθούσα σχεδόν από την αρχή της καριέρας του και αργότερα τον ανακάλυψα μέσα από τις μουσικές που επέλεγαν τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μου, ο Αλέξανδρος και η Ζουλί, όταν έφερναν τα 45άρια στο σπίτι. Αυτό που κουβαλούσε το είδα ξεκάθαρα στους «Δρόμους της φωτιάς»: δεν καταλάβαινε απλώς τη μουσική, ώστε να «ντύσει» τις εικόνες του κινηματογράφου. Γεννούσε και δημιουργούσε δικές του εικόνες μέσα από τη μελωδία και τον ρυθμό.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ